Beste vrienden
Vele oorlogshaarden woeden aan de horizon. Dat is de reden waarom we hier in Antwerpen een ontmoeting wilden met mannen en vrouwen van verschillende religies, met humanisten, een ontmoeting rond een cruciale vraag: zal vrede onze toekomst zijn?
Dat is wat de volkeren die in angst leven, overweldigd of bedreigd door oorlog, zich afvragen: zal vrede onze toekomst zijn?
Sommigen zeggen dat het onze toekomst niet kan zijn! Wees realistisch, zeggen ze! Het is onmogelijk om conflicten te vermijden. Vrede is niet de toekomst! Althans voor sommige mensen is het dat niet ...
Hun “nee” is een gelaten "nee", een "nee" dat eigenlijk brutaal en onverschillig is. Dat "nee" heeft een prijs! Het leed van honderdduizenden mensen. Vrouwen die verwond en verkracht worden, kinderen wiens jeugd gestolen wordt, mannen die gedwongen worden te vluchten. Het zijn mensen zonder toekomst. We willen niet ons "nee" toevoegen aan de andere vele “nee’s”.
Invloedrijke religieuze leiders vroegen zich deze dagen af: kunnen we dat “nee” accepteren? Kunnen we de oorlog, moeder van zoveel pijn en armoede wel verheerlijken?
We hebben geluisterd naar de stem van de religieuze tradities: oorlog kan niet heilig zijn! Alleen vrede is heilig, want het is de naam van God, want het is het leven voor vrouwen en mannen.
Door elkaar te ontmoeten en te luisteren naar de pijnlijke situaties in onze wereld, hebben religieuze leiders elkaar herinnerd aan het voornaamste aspect van hun missie.
Vrede zit diep in elke religieuze traditie geworteld.
Moge de boodschap van vrede krachtig weerklinken! Moge deze boodschap het hart van de mensen veroveren! Dat het de mensen die bekoord zijn door geweld, ontmoedigen.
Dat is de boodschap waar miljoenen mensen die gevangen zitten in conflicten, op wachten.
Het vergt durf en moed van de kant van de gelovigen. Van de kant van de religieuze leiders.
Elkaar ontmoeten, met elkaar spreken, naar elkaar luisteren, heeft weer hoop gebracht.
Ik dank de stad Antwerpen voor het warme onthaal. Ik wil bisschop Johan Bonny en de Kerk van Antwerpen heel erg danken voor de gastvrijheid en de harmonie waarmee we hebben samengewerkt. Ik dank iedereen die zijn ervaring en wijsheid heeft ter beschikking gesteld. Ik dank de vele mensen die onze panels bijgewoond hebben en die vandaag hier zijn. Ik dank u allen die meegewerkt hebben aan dit evenement. We hebben een vredesevenement tot stand gebracht, in een wereld en in een cultuur die zich hebben neergelegd bij oorlog en die geïntimideerd zijn door het geweld.
Honderd jaar na de Eerste Wereldoorlog, zijn we die vreselijke oorlog vergeten.
Oorlog laat de wereld slechter achter dan ze was. Maar de hoop op vrede bloeit weer. Niet alleen voor ons. Maar voor iedereen!
Onze wereld is zijn idealen verloren. De wereld heeft zijn toekomstvisie opgegeven. Vaak proberen we alleen maar om een beetje vrede te vinden, alleen voor mezelf en voor mijn kleine wereld.
Vandaag wordt vanuit Antwerpen, honderd jaar na de Eerste Wereldoorlog, een ideaal voorgesteld. Toen was er een Wereldoorlog. Waarom kan er dan geen wereldvrede zijn vandaag?
Stel geen grenzen aan de vrede!
Is dat een droom? Is dat een utopie?
Maar het is zo realistisch, zo menselijk: vrede is inderdaad de toekomst voor iedereen!
Ik denk dat dit het ideaal is dat we moeten realiseren, een ideaal om voor te leven!