Przemowienie Jego Ekscelencji Yvesa SAHINGUVU, Wiceprezydenta Republiki Burundi
Wasza Wysokość, Panie i Panowie Prezydenci i Premierzy, Jego Eminencjo Kardynale Krakowa, Eminencje, Ekscelencje, Szanowni Goście, Panie i Panowie
Jesteśmy niezmiernie szczęśliwi, że mamy możliwość wziąć udział w tym niezwykłym wydarzeniu, dając świadectwo, że dialog międzyreligijny i międzykulturowy rzeczywiście przynosi efekty w rozwiązywaniu konfliktów i przyczyniając się do jego wzbogacenia poprzez opisanie niedawnych doświadczeń, które przeżył mój kraj, Burundi.
Na wstępie pragnę przede wszystkim wyrazić moją ogromną wdzięczność organizatorom tego spotkania, w którym uczestniczę dzięki zaproszeniu, skierowanemu do Jego Ekscelencji Pierra NKURUNZIZA, Prezydenta Republiki Burundi, którego mam tu zaszczyt reprezentować.
To wydarzenie przypomina nam historię ludzkości, pokazuje jak krucha jest harmonia, do której Człowiek wciąż dąży i którą stara się stworzyć oraz na nowo budzi w nas niezbędną czujność.
Musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby cały świat mógł w pełni skorzystać z przesłania, które zostanie tu przekazane.
Pochodzimy z dalekiego kraju, Burundi, położonego w regionie Wielkich Jezior Afrykańskich, kraju, pogrążonego przez ponad dziesięć lat był w zbrojnym konflikcie, z którego – dzięki pomocy Społeczności Międzynarodowej – na szczęście powoli wychodzimy.
Długi okres trwania konfliktu, kryzys polityczny całego regionu, kryzys finansowy i gospodarczy, z którym mamy obecnie do czynienia, w jasny sposób pokazują, że bez pomocy Boga człowiek nie będzie w stanie znaleźć ostatecznych rozwiązań wobec złożoności problemów. W związku z tym musimy podjąć niezbędne działania, każdy zgodnie z własnymi możliwościami.
Czyż spontaniczny proces globalizacji, z którym mamy do czynienia, opartej wyłącznie na wzroście nie pokazał swoich ograniczeń, poprzez pojawianie się licznych i wciąż narastających skutków, do których zaliczamy brak równowagi pomiędzy poszczególnymi państwami oraz pomiędzy obywatelami jednego kraju?
Nieustajace niepowodzenia mechanizmów regulacji gospodarczej i społecznej wyjątkowo wyraźnie pokazują, że dzieło ludzkie wciąż jest niepełne i że nie wolno nam przerywać poszukiwań innych rozwiązań. Jak możemy wytłumaczyć te niedoskonałości Człowieka? Jakie hipotezy możemy wysunąć?
Wasze Eminencje, Wasze Ekscelencje, Czcigodni, Wielebni, Szanowni Goście, Panie i Panowie, po ludobójstwie narodu żydowskiego w Europie wprowadzono niezwykłe środki, mające zagwarantować, że ludzkość nigdy więcej nie zazna już podobnych tragedii, stworzono nawet w tym celu specjalny międzynarodowowy organ nadzoru.
Jednak kolejne wydarzenia pokazały jak krucha jest ta harmonia, do której Człowiek wciąż dąży i którą tworzy. Właśnie to miało miejsce w Regionie Wielkich Jezior Afrykańskich.
Burundi przez ponad dziesięć lat było ogarnięte bratobójczą wojną, która wstrząsała krajem, tworząc zastępy wdów i sierot wegetujących w niewyobrażalnej biedzie. Choć wielu obywateli naszego kraju pragnęło pokoju, tocząca się wojna dotknęła głównego ośrodka infrastruktury gospodarczej i społecznej kraju.
Chęć rozwiązywania konfliktów na drodze dialogu prowadzonego pomiędzy walczącymi stronami, do którego dążyła jedna strona, była postrzegana jako zdrada lub tchórzostwo przez drugą stronę, która preferowała rozwiązywanie problemów przy użyciu przemocy.
Obecnie w Burundii nikt już nie wątpi, że dialog jest niezbędny w rozwiązywaniu konfliktów.
Wspólnota Sant’Egidio podjęła się trudu pokazania, że dialog jest jedynym możliwym rozwiązaniem i ułatwiła pierwsze negocjacje, które odbyły się w Rzymie – naród Burundi na zawsze pozostanie jej za to wdzięczny.
Rozmowy pokojowe w Arusha były możliwie dzięki negocjacjom prowadzonym przez Wspólnotę Sant’Egidio w duchu międzynarodowej solidarności oraz współpracy miedzykulturowej i międzyreligijnej.
Jesteśmy niezwykle szczęśliwi, mogąc dać świadectwo skuteczności tych działań, w chwili gdy nasz kraj odnalazł pokój i zaniechał wojny. Nauczyliśmy się, że przemoc powoduje coraz głębsze grzęźnięcia w konflikcie, natomiast dialog przywraca trwały pokój.
Chcieliśmy skorzystać tu z okazji, by w imieniu narodu Burundii wyrazić naszą głęboką wdzięczność całej społeczności międzynarodowej, która pomagała w tym procesie pokojowym, a w szczególności Wspólnocie Sant’Egidio.
Po zakończeniu konfliktu nadszedł czas odbudowy. Jest ona niezwykle ciężka, wszystko trzeba odbudować na nowo, doprowadzić do rehabilitacji wdów i sierot, przywrócić dawnych żołnierzy oraz dzieci – żołnierzy do życia cywilnego - wszystko to wiąże się z kosztami, którym nasz kraj nie jest w stanie sprostać.
Chciałbym, korzystając z okazji, zwrócić się z prośbą – w imię solidarności międzyreligijnej i międzykutlurowej - by stale pamiętali Państwo o Burundi i aby akcja pomocy, którą społeczność międzynarodową zainicjowała w naszym kraju była kontynuowana, Wspólnota Sant’Egidio świetnie rozumie co chcę przez to powiedzieć.
W szczególności będziemy wdzięczni za Waszą pomoc i wsparcie w przygotowaniu i przeprowadzeniu wyborów przewidzianych na 2010 rok.
Na zakończenie pragnę jeszcze raz podziękować za zaproszenie do uczestniczenia w tym wydarzeniu oraz za niezwykle ciepłe przyjęcie, którego tutaj doświadczyliśmy.
Dziękuję