W tym jakże ważnym dniu trudno, moim zdaniem, o bardziej trafną refleksję od tej wypowiedzianej przez Prezydenta Baracka Obamę w Kairze, w Egipcie:
“Wszyscy współdzielimy ten świat jedynie przez krótki okres czasu. Pytanie brzmi, czy mamy zamiar spędzić ten czas na koncentrowaniu się na tym, co nas dzieli, czy wolimy razem zaangażować się w wysiłek nad odnalezieniem wspólnej płaszczyzny, byśmy wszyscy razem zatroszczyli się o przyszłość, jaką chcemy zbudować dla naszych dzieci, i byśmy uszanowali godność wszystkich ludzkich istot”.
Łatwiej jest wszcząć wojnę niż ją zakończyć. Łatwiej jest oskarżać innych, niż przyjrzeć się swojemu wnętrzu. Łatwiej jest dostrzec różnice niż to, co nas łączy. Musimy jednak wybrać drogę właściwą, a nie tę łatwiejszą.
Istnieje prawdziwe przykazanie, które stanowi serce każdej religii: by czynić dla innych to, co chcielibyśmy, aby inni uczynili dla nas.
Prawda ta wykracza poza narody i ludy, jest zasadą bynajmniej nie nową; nie jest ani czarna, ani biała, ani brązowa. Nie jest zasadą ani chrześcijańską, ani muzułmańską, ani żydowską. Jest zasadą, która utwierdziła się u samych początków cywilizacji, i która ciągle pulsuje w sercach miliardów ludzi na całym świecie. To ufność wobec innych, ufność do bliźniego...
My mamy możliwość stworzenia świata takiego, jakiego pragniemy, tylko jeśli będziemy mieć odwagę, by zainicjować nowy początek, pamiętać o tym, co napisano.
Talmud mówi: „Celem całej Tory jest promowanie pokoju”
Święta Biblia mówi: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi”.
Wszystkie narody mogą wspólnie żyć w pokoju. Wiemy, że taka jest wola Boga. I takie powinno być nasze zaangażowanie na ziemi”.
Dziękuję Wspólnocie Sant’Egidio. Dziękuję miastu Krakowowi. Oby Pan pobłogosławił waszą pracę, która przemienia życie.