news

Tegenover oorlogen is het tijd voor diplomatie. Zestig jaar na de Cubacrisis mogen we ons niet neerleggen bij nucleaire dreiging

24 Oktober 2022 - ROME, ITALIË

"Zestig jaar na de Cubacrisis is de les die we daaraan overhouden dat we diplomatie nodig hebben," aldus Jeffrey D. Sachs, speciaal adviseur van de secretaris-generaal van de VN. Voor Martin Hellman, professor aan de Stanford Universiteit, is "de atoombom een waarschuwing die ons moet aanzetten tot angst en verzet tegen alle oorlogen, want conflicten zijn als Russische roulette: als we aan de trekker blijven trekken, gaat vroeg of laat het schot af dat ons allemaal kan vernietigen."

Adriano Roccucci, hoogleraar hedendaagse geschiedenis aan Roma Tre, reconstrueerde de Cubaanse raketcrisis en de interventie daavan Johannes XXIII om een diplomatiek kanaal te openen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. "Om uit de impasse van de oorlog te geraken, zijn er kanalen voor dialoog nodig, die officieel kunnen zijn, maar ook informeel, gefaciliteerd door exponenten van de civiele samenleving of enkele actoren van de internationale gemeenschap. In deze context moet de rol van paus Roncalli, die in de historiografie niet altijd voldoende wordt erkend, opnieuw worden geëvalueerd".

Pierbattista Pizzaballa, patriarch van Jeruzalem van de Latijnse ritus, nodigt ons uit niet te berusten in zulke scenario's: "Er is een rivier van menselijkheid die weigert te geloven dat een broeder of zuster de vijand is. Zelfs het Heilige Land kan, verlost van stereotyperingen, een model van samenleven worden dat strijdt tegen elke vorm van verdeeldheid."

Emilce Cuda, theoloog en secretaris van de Pauselijke Commissie voor Latijns-Amerika, merkt op dat "volkeren worden gemarteld omwille van de aanwezige hulpbronnen. Syrië en Oekraïne worden gemarteld. Laten we stilstaan bij de slachtoffers van geweld en met een open hart naar hen luisteren."

De religies dringen aan op manieren om te komen tot onderhandelingen in de oorlog in Oekraïne. Abdulwahhab Ahmed Al-Taha Al-Sammaree (woordvoerder van de Fiqh Raad van Grote Geleerden in Irak) is ervan overtuigd dat we terug kunnen keren naar een menselijk verbond dat de planeet beschermt en een einde maakt aan het testen van alle wapens. Ook de religies worden daartoe geroepen in een tijd waarin oorlog alles in brand steekt, zoals in Oekraïne, met de vernietiging van levens, schade aan het milieu en de voedselzekerheid. De wereld "staat op de rand van hongersnood, stijgende energieprijzen, woestijnvorming met zandstormen."

De orthodoxe metropoliet Ioan van het patriarchaat van Roemenië ziet de actuele gebeurtenissen als de vergiftigde vrucht van de technocratie, die "de mens reduceert tot nummers, tot een atoom, hem depersonaliseert door hem te zien vanuit een materialistisch perspectief." Om uit deze geatomiseerde wereld te komen is er het gebed, waarvan de vruchten doorwerken in alle aspecten van het leven in de woestijn van vandaag. Door te bidden zoeken we naar de zieken, de armen, de migranten en onszelf, verspreid in een geatomiseerde wereld. Waar geen vrede is, is bloed en vernedering."

Jaron Engelmayer, opperrabbijn van Wenen, legt uit dat "sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne afgelopen februari in veel joodse gemeenschappen een gebed voor de vrede is begonnen, zodat iedereen kan gaan rusten zonder op te schrikken. Het thema vrede wordt sterk benadrukt in het gebed. Daarmee eindigt ieder gebed."